sa dwa swiaty i nas jest dwoje

don’t ˈsweat it (American English, spoken) used to tell somebody to stop worrying about something: If we’re a few minutes late he’ll wait for us, so don’t sweat it. Zdania i UwagiSłowa profesora i europosła PiS Zdzisława Krasnodębskiego, że większe zagrożenia dla polskiej suwerenności czyhają dziś z zachodu niż ze wschod 5 pomysłów na DIY podczas długich zimowych wieczorów… DIY 5 pomysłów na super łatwy i efektowny prezent… Każdy z nas szanse ma Na lepsze chwile, lepszy świat Wiec idee sama właśnie tam, By uwierzyć ze już niema nas Wiem, ze pora już iść Tak ciężko unieść bagaże mych słów i lat Jest nadzieja, że znów odnajdziesz mnie gdzieś tam Każdy zna odpowiedź Co jest w mojej głowie Ty, nie rozumiesz nic a nic Tak jak dwa bieguny Jednak zastanowiło mnie to, czy Hermina widziała ten pub zanim otrzymała list z Hogwartu. Przecież jej rodzina to mugole, a ona sama nie wiedziała, że jest czarodziejką. Następną moją wątpliwością jest to jak czarodzieje żyją w swoich domach. Posiadają oni swoje mieszkania, a jednak są zarejestrowani w Ministerstwie Magii. Süddeutsche Zeitung Bekanntschaften Er Sucht Sie. Jak to wszystko ze soba pogodzic? Czy dwa zupelnie odmienne swiaty da sie polaczyc w jeden zeby stworzyc cudowne miejsce? Tak sie wlasnie nad tym zastanawiam. Przeczytalam pewna rzecz i chyba doszlo do mnie, ze to nie jest moj swiat, a ja sie go uparcie trzymam. Co mnie tak do niego ciagnie? Drugi swiat w ktorym zyje jest troche prymitywny, ale bardzo wesoly... We wtorek praca i to z grupa "trzech" :D Tomek: zabawny czlowiek bez zabka :) Mariusz: z dredami, poczuciem humoru (choc mialam problem z dogadaniem sie czasem) i umiejetnoscia grania na konku :) Darek vel Maly: przystojny i marudny brunet :) Swietnie sie z nimi bawilam i mimo zmeczenia dalabym im sie namowic jeszcze na nocne szalenstwa (czyli picie piwa, mycie pleckow Malemu :D oraz golenie mi nog przez Mariusza) tylko ten pierwszy swiat ciagle gdzies we mnie siedzi... tylko on jest coraz mniej moj. Ahh te moje problemy egzystencjonalne :P Do ktorego swiata chce nalezec? Do tego nowego, w ktorym wszystko sie moze wydarzyc i moze byc naprawde bardzo, bardzo radosnie. Pelne przygod i wariackich sytuacji a zarazem symbolu czegos nowego.... Czy moze do tego, ktory byl troche wczesniej. szczesliwy, ustabilizowany ale jakze radosny i pelen ciepla... Do ktorego chce nalezec? Dlaczego boje wejsc w cos nowego? Dlaczego zycie nie pozwala mi zyc w tym wczesniejszym swiecie? Nic juz nie bedzie takie samo... wiem. Przeciez nigdy nie jest tak samo... ale czy to znaczy, ze byloby jeszcze gorzej? Człowiek, który w nic nie wierzy, boi się wszystkiego. George B. Shaw Czy to znaczy, ze nie wierze w mozliwosc zycia na nowo? A moze uporczywie wierze w to co mialam wczesniej? Moze wierze znacznie bardziej niz mam do tego prawo? Jeden swiat, ktory kocham........... juz nie jest moj. Drugi swiat, ktory jest nieznany......... nie wiem czy jest mi pisany. Czy dwa swiaty moga zyc razem? Czy moge zaczac cos od nowa a jednoczesnie byc zwiazana z tym starym? Jeszcze w to wierze, choc widze, ze jest coraz gorzej... Coraz dalej sa te dwa swiaty...... A kiedys byly jednym...... Dwa światy LyricsKażdy z nas szanse maNa lepsze chwile, lepszy światWiec idee sama właśnie tamBy uwierzyć ze już niema nasWiem, ze pora już iśćTak ciężko unieść bagaże mych słów i latJest nadzieja, że znów odnajdziesz mnie gdzieś tamKażdy zna odpowiedźCo jest w mojej głowieTy, nie rozumiesz nic a nicTak jak dwa biegunyWież w nas przepaść tłumiMasz, masz zupełnie inny światDziś, jak co dzieńDzień po dniuZnów naszą miłość przykrył kurzNie chce iśc samaBoje się,że uwierzę w to, ze nie ma cieWiem, ze pora isc jużUpadło serce, tak ciężko pozbierać już jeChcę, nawet przez sny uśmiechnąć do ciebie sięKażdy zna odpowiedźCo jest w mojej głowieTy, nie rozumiesz nic a nicTak jak dwa biegunyWież w nas przepaść tłumiMasz, masz zupełnie inny światSen, bajka kończy sięOdejść muszę, leczNie wiem jak mam to zrobićChce poprzestać żyć we mgleZapamiętać cięKiedyś spotkamy sięKażdy zna odpowiedźCo jest w mojej głowieTy, nie rozumiesz nic a nicTak jak dwa biegunyWież w nas przepaść tłumiMasz, masz zupełnie inny świat Jest sobota, za oknem świt I Warszawa kaszle miarowo. Wczoraj przyszedł od Ciebie list, Miłe słowo. Jesień u nas koronę ma, Tego roku, jakby cierniową. A Ty piszesz, że u was szał I punk-rockowo. Ref.: Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. Są dwa światy i jedno słońce, Które u nas słabiej coś grzeje. Ty masz pewnie duże pieniądze, Ja nadzieję, ja nadzieję. Jest sobota, za oknem świt I Warszawa kaszle miarowo. Wczoraj przyszedł od Ciebie list, Czułe słowo. Tamten wieczór, gdy ja i Ty, Tak, to była wspaniała chwila, Ale dzisiaj obeschły łzy, Więc pozdrawiam Cię - Maryla. Ref.: (2x) Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. Są dwa światy i jedno słońce, Które u nas słabiej coś grzeje. Ty masz pewnie duże pieniądze, Ja nadzieję.. Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz wokół morza gorące, Ja nadzieję. Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. Są dwa światy i jedno słońce, Które u nas słabiej coś grzeje. Ty masz wokół morza gorące, Ja nadzieję. Są dwa światy i nas jest dwoje, Do swych miejsc przypiętych, jak rzepy. Ty masz pewnie więcej spokoju, Ja mam dzieci. (c) 1986 Dołącz do innych i śledź ten utwór Scrobbluj, szukaj i odkryj na nowo muzykę z kontem Czy znasz wideo YouTube dla tego utworu? Dodaj wideo Czy znasz wideo YouTube dla tego utworu? Dodaj wideo O tym wykonwacy Maryla Rodowicz 76 683 słuchaczy Powiązane tagi Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) - polska piosenkarka, wykonawczyni wielu przebojów muzyki pop, która trwale zapisała się w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Absolwentka Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku i warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. W młodości czynnie uprawiała lekkoatletykę m. in. w Kujawiaku Włocławek. Pierwszy kontakt z piosenką zaczął się w 1962 roku, kiedy brała udział w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Chociaż została zakwalifikowana do występów w finale nie dosz… dowiedz się więcej Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) - polska piosenkarka, wykonawczyni wielu przebojów muzyki pop, która trwale zapisała się w … dowiedz się więcej Maryla Rodowicz, właściwie Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) - polska piosenkarka, wykonawczyni wielu przebojów muzyki pop, która trwale zapisała się w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Absolwen… dowiedz się więcej Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bajm 70 405 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców Jako nauczyciel akademicki powinnam przyjąć pracę zdalną z całym dobrodziejstwem jej inwentarza (oczywiście poza jej powodem). I tak w zasadzie pracuję w domu, poza prowadzeniem zajęć i bieżącymi sprawami w dziekanacie. Zajęcia przeniosłam na MS Teams, a bieżących spraw jest jakby mniej, biorąc pod uwagę, że uczelnie funkcjonują w ograniczonym zakresie. Mimo to mam wrażenie, że znajduję się pomiędzy dwoma światami. Jeden świat się zatrzymał, ale co z tego, skoro drugi szaleńczo goni, a ja próbuję za nim nadążyć. W świecie nr 1 samoistnie zawiesił się nabór na wizyty studyjne dla pracowników administracyjnych szkół wyższych w jednym z projektów – znaczy niby trwa, ale od początku marca nie mamy nowych zgłoszeń. Inna sprawa, że nie wiemy, kiedy te wizyty się odbędą – oby mimo wszystko wkrótce. W ramach drugiego projektu odwołano nam dwie konferencje (trzecia niby jeszcze ma się odbyć), na których dopiero co zaakceptowano nam referaty; dobrze że skończyłyśmy prowadzenie badań terenowych… W kolejnym projekcie jeszcze dwa tygodnie temu podczas kick-off meetingu ustalaliśmy daty kolejnych działań i póki co cisza – wszyscy są chyba zajęci światem nr 2. W świecie nr 2 – tym zdalnym i wirtualnym – wszystko stanęło na głowie. Przed komputerem spędzam na tyle dużo czasu, że chyba po raz pierwszy w moim życiu bywa, że nie mogę na niego patrzeć. Pojawiła się cała masa spraw na teraz, zaraz i najlepiej jednocześnie. Faktem jest, że sporo z nich dotyczyło Stowarzyszenia, ale i bez tego ledwo nadążam. I czekam na ten moment, kiedy – wzorem moich doktorantów, którzy teraz intensywnie pracują nad swoimi rozprawami (co akurat mnie cieszy), będą mogła również zająć się pracą naukową (albo chociaż niebieżączką!). Między tymi oboma światami pojawia się przestrzeń – ni to realna, ni wirtualna, ale taka pomiędzy, która daje mi trochę radości, a trochę nowych, ciekawych doświadczeń. Na przykład zajęcia prowadzone online – jaka to była przygoda! Najpierw z koleżanką sprawdzałyśmy, co ogarnia widok z mojej kamery (mam PC all in one, więc widać dużo), później testowałyśmy, jak widać prezentację, jak działają poszczególne opcje i wszystko inne, abym później nie dała plamy. Zajęcia prowadziłam w MS Teams – ja mówiłam i zadawałam pytania, natomiast studenci pisali w czacie. Chyba się udało, choć miejscami czułam się jak prawdziwy streamer. Wczoraj analogiczny chrzest bojowy przechodził mój mąż, tyle że na Hangouts (i tym razem ja byłam jednym z jego królików doświadczalnych). Chylę czoła przed uczelnianymi informatykami, którzy muszą to wszystko ogarnąć infrastrukturalnie, a także od strony użytkownika, czyli nas i naszych bardzo zróżnicowanych umiejętności. Zaczęłam się wirtualnie zżywać z niektórymi osobami z mojej pracy. No, może zżywać to za duże słowo, ale patrzę sobie czasami, że ta czy inna osoba już świeci się na zielono – znaczy pracuje (albo że jeszcze się świeci – czyli nadal pracuje), albo że właśnie jej nie ma, albo że prowadzi rozmowę. Bardziej naturalne stało się wydzwonienie kogoś – nie tylko w wersji audio, ale i wideo. W końcu praca jest zdalna. Przedczoraj – tj. w niedzielę, prowadziłam konsultacje ze swoim doktorantem. Myślę, że jeszcze 2 tygodnie temu jedyną właściwą formą kontaktu byłby mój dyżur na uczelni. Rozrosły mi się również kanały komunikacji. Z jedną z bliższych mi osób utrzymywałyśmy dotychczas kontakt przez WhatsAppa – teraz jest to dodatkowo Messenger + MS Teams, a każdy do innych celów, aby się nie pomieszało (choć miesza się i tak). Z osobami, z którymi i tak utrzymuję bieżący kontakt, utrzymuję go jeszcze bardziej – poszerzając zakres pytań o to, jak się czują, a czasami i o zakres współodczuwania: o przepracowanie i przemęczenie (bo czasami do siebie dzwonimy zapytać, co słychać, a następnie uznajemy, że nie jesteśmy w stanie dalej konstruktywnie rozmawiać i przestajemy). Czas przestawienia się na warunki ekstremalne dał także przestrzeń do podejmowania nadzwyczajnych wyzwań. W ramach Stowarzyszenia udało się nam dwukrotnie zgrać i dużym wysiłkiem i nakładem czasu własnego przygotować dwa potrzebne dokumenty – pismo do MNiSW w sprawie ‘niebędących’ oraz raport z badania ankietowego na temat ograniczenia obowiązku świadczenia pracy na terenie uczelni. Teraz pracujemy nad organizacją obron online (lada moment ma nas czekać takie wyzwanie) i postulatami dotyczącymi zmian przepisów prawa powszechnego. Ostatni raz przypominam sobie taką mobilizację chyba w czasie pisania statutu. Kiedy już to wszystko się skończy i przestawimy się wszyscy na świat nr 1, mam nadzieję, że niektóre z tych miłych elementów z tego, co 'pomiędzy’ uda się zachować. Ale póki co trzeba przetrwać czas Strum und Drang w świecie nr 2. The following two tabs change content wpisy dr hab., prezes Stowarzyszenia Forum Dziekanatów; profesor Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, kierownik Zakładu Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej, w latach 2012-2020 prodziekan Studium Magisterskiego; inicjatorka ogólnopolskiego Forum Dziekanatów. Współautorka monografii "Dziekanaty na wyższych uczelniach" (2018) oraz współredaktorka książki "Dziekanaty w procesie zmian" (2019).

sa dwa swiaty i nas jest dwoje